Bir türlü gelmeyen sevgiliyi beklediğiniz Havuz Başı’ndan sakın ayrılmayın. Sıkıntınızı dağıtmak üzere bir Murtaza Çavuş’la Hacer Ana gelip yanınıza oturmak üzeredir.
Kimdir bu rüyalarına girip “Affet beni baba! Ölmüş anama acı!” diyen ve sonra kendisiyle çatışan delikanlı? Oysa o hiç evlenmedi. Yoksa bu kâbuslar şimdi adını bile hatırlamadığı liseli aşkını rakibine terk ettiği için vicdanında açılan yaradan sızan kanlar mı? Peki ya herkesin ona benzettiği adam, o da mı o günlerin unutulmak istenen bir parçası?..
Sonbahar taşkınları sinsidir Sakarya’nın, tek düşmanı fukaralardır. Oysa ilkbahar taşkınları merttir, zengin-fakir ayırt etmeyen bir afettir. İşte o gün hem sel sularının elinden almıştır Fadime’yi hem de babası Hacı Ağa’nın. Ve o gün Sakarya zengin Hacı Ali’yi fakir damadı ile eşitlemiştir.
İnsanın kendisiyle baş başa kalmak istediği anlarda bir şehir parkından daha güzel pek az yer vardır. Ve bu Parkların Sabahı, Akşamı, Gecesi başka başka kişilere aittir. Gündüzleri çocuklarla dadılarınındır. Akşamları tenhalaştıkça sıcak bir yuvadan mahrum olanlar sökün eder. Geceleri -bekçiler müsaade ederse- parklar evsizlere ve serserilere şefkatli bir ana kucağı olur…
