Din eleştirisi ile inanç eleştirisi farklı şeylerdir. Hiç kimse inancı nedeniyle kınanamaz, aşağılanamaz ve herhangi bir yaptırıma tabi tutulamaz. İnanmak özgürlük kavramının kaynağındadır. Ancak Din bu alana Tanrı adına müdahale hakkını kendinde görür.
İlk çağlardan bugüne kadar din kurumlarının inançlar üzerinde yaptığı baskıyı ticaret ve savaş sektörü üzerinden görebilmekteyiz. Ticaret ve din ayrılmaz ikilidir. İktisadı olmayan din var olamaz. Fakat inanç, kişi ölene kadar fakir de olsa, zengin de olsa yaşayabilir ve insan ile birlikte ölür gider. Dini var edenler, üyeleri ve üyelerinin ticaret yoluyla elde ettikleri gelirler ile savaş ganimetleridir. Ganimet ve ticaretin olmadığı bir dinî toplum dağılır. Dinî toplumları ayakta tutan şey ticaret ve ganimettir.
İbrahim’in dünya sahnesine çıktığı Harappa - Sümer - Umman üçgeninde kurduğu İbrahimî Düşünce Sistemi’nin günümüze kadar büyük bir iktisadî ve siyasî imparatorluk olduğunu anlayabilmek için günlük yaşamımız ile MÖ. 7000 yılında başlayan ticaret yollarının efendilerine bakmak elzemdir. O günden bugüne 9000 yıldır hiçbir şeyin değişmediğini anlıyoruz. Devletlerin, toplumların, inançların, dillerin, kültürlerin yok olduğunu ancak Basra’nın koynunda yeşeren İbrahimî düşüncenin kılıktan kılığa girerek her panayırda, her mabedde, her tapınakta, her evde yaşadığını anlıyoruz. Günlük yaşantımızda ve evimizde, mabedimizde, iş yerimizde oyun zarı, tesbih, boncuk süsleme, cübbe, sarık, cam nazar boncuğu ve tütsülerle yaşadığımızı görmekteyiz. İnsanlık, büyük gelişimi ile birlikte her renge uyum sağlayabilen bu eşyaların bizde var ettiği düşünce sistemine 9000 yıldır esir olmuş durumdadır.
Günümüzün var olan en büyük iktisadî ve siyasî kurumu olan İbrahimî Düşünce Sistemi ve İbrahimî Dinlerin ürettiği tek şey İbrahim İmparatorluğu’dur.
