İçkinliğin en önemli aracı düşünme değil, yürektir; çünkü sezgiyle akrabalığı, düşünme aracı akıl değil, hissetme aracı yürek kurar: Düşünme kafanın gereksinimidir; yürek ise görüşün, duyuşun, hissedişin gereksinimidir. Kafanın gereksinimi olan düşünme, sistem ilkesidir; görüşün-duyuşun-hissedişin gereksinimi olan yürek ise yaşam ilkesidir.
Alevilik gibi içkinci felsefelerde, düşünce eyleme dönüşmelidir ve eylem, düşünen eylem olmalıdır. Tersi durumda, düşünce yok hükmündedir: Böylesi bir son yakalandığında, eylem, düşünceden yoksun kalır ve eylem, düşünmeyen eylem durumunda donar. Bu durumda, düşünme giderek anlamını yitirir, eyleminin hesabını veremez, pişmanlıklarını tüketir, kötülük sıradanlaşır.
