İran ve Irak Selçuklu tarihinin yazarı Râvendî,
Râhatü’s-Sudûr ve Âyetü’s-Sürûr’u H. 599’da
(1202-1203) yazmaya başlar. Eser, esas
itibariyle Selçukluların tarih sahnesine
çıkışından başlayıp son Irak Selçuklu Sultanı
II. Tuğrul’un dönemiyle de kapanır. Sonradan
ilâve edilen bölümde ise H. 590-595 (1194-
1199) yılları arasında meydana gelen olaylar
hakkında bilgi verilir. 15. yüzyılın önemli
tarih yazıcılarından olan ve Sultan II. Murad
döneminde Mısır elçiliği yaptığı bilinen
Yazıcızâde Ali, Râhatü’s-Sudûr ve Âyetü’s-
Sürûr’u Türkçeye tercüme ederek Tevârîh-i Âl-i
Selçuk adlı eserine II. cilt olarak
dâhil eder.
Bu çalışmanın Giriş bölümünde İran ve Irak
Selçuklularının tarihi kısaca okura sunulur.
İncelemede, Tevârîh-i Âl-i Selçuk’un Topkapı
ve Berlin nüshaları, Râvendî’nin Farsça orijinal
metni ve Muhammed İkbal’in çalışması
ile karşılaştırmalı okunarak hazırlanan
transkripsiyonlu metin ve Türkiye Türkçesine
çeviri yer alır. Çalışmanın sonunda Sözlük,
Özel Adlar Dizini ve Topkapı Sarayı Revan 1391
numaralı nüshanın tıpkıbasımı bulunmaktadır.
Elinizdeki kitapta İran ve Irak Selçuklularının
devlet teşkilatından hutbe, nevbet, hil’at gibi
hükümdarlık alâmetlerine; Haşşâşîlik, Râfizîlik,
Mevlevilikten yemeiçme kültürüne kadar birçok
hususta dikkat çeken bilgiler bulacaksınız.
