|
bir buğulu camın ardından seyrettim hayatı dışarıda ayaz içeride hüzün vardı çocuktum o zamanlar her söze kanan yıllar geçti üzerinden anladım ki yalan artık dışarıdan izliyorum hayatı gemiler geçiyor limanlara yanaşmadan akıntıya bırakılmış kendi rotasında anladım ki her yol farklı olmalı anladım ki her kavşak kavuşmak değil şimdi hecesinde boğulduğum düşlerimin gecesine türküler yakıyorum bazen söz benim bazen naz bazen niyaz anladım ki camlarda buğu dağıldı artık kendimden başka yokuş bilmiyorum |
