İlk defa bir aşk yaşadım. O da bir insan değildi. Yılan da değildi. Bunun ne demek olduğunu ancak yarısı kadarını bilebilirsin. Çünkü sen sadece bir insanı sevdin. Bir yılana âşık olmadın. Bana 'git 'diyerek fedakârlık yaptığını söylemeye getiriyorsun ama ben yıllarca seni sevip âşık olarak bu fedakârlığı çok önceden yapmıştım. Ama sakın yanlış anlama. Senden karşılık beklemiyorum. Borçlu değilsin. İkimiz de borçlu değiliz. Sadece göğsümdeki baskı nedeniyle ruhuma da bir ağırlık çöküyor. Seni yaşarken kaybetmek acıların en büyüğü gibi geliyor. İçimde gelgitler yaşıyorum. Bir seviniyorum; en azından onun yaşadığından emin olacağım bir üzülüyorum; o güzel tenine dokunamayacağım gözlerine bakamayacağım diye. Asıl sorun gitmek değil. Asıl sorun birbirimizi sevmekti. Eğer sevmeseydik bu anı da yaşamayacaktık. İkimiz de suçlu ve düşüncesiziz.
Ya bir çocuğumuz olsaydı?
