“Sarıl Bana” diyorsanız, namütenahi bir yolculuğa çıkıyorsunuzdur. Bu öyle bir yol ki; bazen sevdiklerinizi kaybedersiniz, bazen de kaybettiklerinizi sevmeyi öğrenirsiniz. Meyus bir adamın “Sarıl Bana” diyerek çıktığı bu yolculukta ağlayışları işitilmedi. O kendini kaybetmemeyi, sevdiği herkesi kaybettiğinde öğrendi. Unutmayın, herkesin kaybettiği bir şey vardır. En kötüsü, insanın kendini kaybetmesidir. İnsan önce neyi aradığını bilmeli, bilahare niye aradığını söylemelidir. Arayıp da bulamamak, bulup da sarılamamakla birdir. Sarılın, sarılmak aşka mahsus değildir.
Her mevsimde yaprakların solabilir; Sarıl Bana, Bu Son Olabilir!
