İnsan susar mıydı kaleme, kâğıda?
Gün, sancılı bir kadın gibi tekrar doğurmak üzereydi. Zeynep sayfayı çevirdiğinde dile geldi son kimsesiz cümleleri:
Ne güzel titrettin defterimin tellerini. Ah! ne güzel oynattın avuçlarımda kalemi, Fikret’e özlemle…
