Şerabî got, ez nabim feqiyê şêx û mela,
Ne dev ji şerabê berdidim, ne jî dibêm îlela,
Min dev ji horiyan û cineta baqî berdaye gidî,
Bes e, êdî bihewin, min li serê xwe nekin bela
شەڕابی گۆت: ئەز نابم فەقیێ شێخ و مەلا
نە دەڤ ژ شەرابێ بەرددم، نە ژی دبێم ئیللەڵا
من دەڤ ژ حۆرییان و جننەتا باقی بەردایە گدی
بەسە ئێدی بحەون، من لە سەرێ خوە نەكن بەلا
Dîwana mele ne dîwanek çak û lezîz e,
Çi helal çi heram! Heyran bizûz bizûz e!
Rast e, ya Şerabî her û her şerab e,
Îcar heram be jî, şerab ji tirî ye, ezîz e.
دیوانە مەلا نە دیوانەك چاك و لەزیزە
چ حەلالە چ حەرام! حەیران بزووز بزووزە
ڕاستە، یا شەڕابی هەر و هەر شەرابە
ئیجار حەرام بە ژی، شەراب ژ تری یە، ئەزیزە
