Bazen kendi sırlarını dahi yok sayıp unutmak gerekir mi? Ya peki unutabilme becerisi unutkanlık yetersizliğine dönüşürse ne olur? Sırları insanın çevresinde bir süzgeç oluşturur; bakışlarını kokusunu değiştirir. İnsan kendini o süzgeçten geçirmeden dünyayla ilişki kuramaz hale gelir. Kimsenin anlam veremediği bakışlar cevaplar kararlar ortaya çıkar. Başkasının sırrını saklamak ne kadar yüceltilirse kendi sırrını saklamak o kadar yorar insanı. Silse silinemez yok saysa o da olmaz insafsızca siner her yerine. Ondan izinsiz adım atılamaz. Sanki insanın kendisini içine soktuğu yarı geçirgen bir zarf gibi durur üstünde.
Sona yaklaşan bir adamın defterlerinde saklı kalan hayatı devam ettirebilmek adına unutuşlar kısır döngüler sırlar bağımlılıklar çatışmalar ve tevazu içine saklanmış kendini beğenmelerle karşılaşacağınız bir hikâye.
