Biz hep tek elimiz havada aklımızı kompartımanlara ayırdık
Vuruluşuna şahit olduk sonra bir martının denizinden
Ceviz boyası bir ah bırakıp gitti herkes ve giderler
Biz hep kalbimize bağdaş kurup oturan ıssızlığımızla kaldık
Bir kuş tüyü düşmeyegörsün çökük omuzlarımıza
Aklımıza bağladık alıp sonra kaçırdık...
