Herkesin hayatında bir sonbaharı vardır.
Yapraklar düşer dallarından kimisi için hüzün,
kimisi için kuruyan yaprakların dökülüp,
yeni yaprakların canlanıp, aydınlanmasıdır.
Doğanın kendini yenilemesidir.
Rüzgârlar yaprakları savurur, ortalık temizlenir.
Gök mavisinin yanına sarı gelir.
Sonbahar olur.
Bulutlar kirpiklerimde gezerken,
sarıyı rüzgârlar alıp götürür.
Çocukluk günlerim gelir aklıma.
Benim yeni umutlarım başka bahara
uçarken gökyüzünde, göçmen kuşlar da
anılarını bırakır.
Beni de götürün göçmen kuşlar derim.
Ama kanatlarım kırık uçamam, ayak bağı olurum.
Ben yine oturup yazayım masalımı.
Benim adım kalsın.
