“İnsanı makine sanıyorlar. Bozuldu, hadi tamir edelim. İnsanım ben, insan! Hayallerim, duygularım var. Hem, anılara da saygı gösterilmeli. Saygı, evet. Bu defterde insan var. İnsanlar var… İnsan, katmanlardan oluşur. Hep kendinle yaşarsın ama kendini hiçbir zaman tamamen tanıyamazsın. Bir tek benin içinde nice benler vardır. Bir de hatıralar... Hayat parçaları... Yaşamdan süzülmüş damlalar… Kaynaktan haber veren sızıntılar… Bilinmez bir yerlerden geliyorlar… Yazılmış ya da yazdırılmış.”
Kelimelerden örülü bir dünyada yaşayan yalnız bir genç... İçimizden biri değil belki, ama içimizdeki biri... Defteri, onun en yakın arkadaşı, sırdaşı... Herkesten gizliyor defterini... Çünkü hayatı var içinde, duyguları, ruhu var...
Ve sadece bir kişi okuyabilir bu defteri... Ne dersin, o kişi sen olmak ister misin?
