Her kadın, dört mevsim gibidir aslında. Hep değişir, hep başkadır, hep farklıdır; yazdır, kıştır, bahardır. Ne yaşatırsan, o oluverir kadın, ne yaşarsa onun mevsimini yaşarsın sen de.
Gönlünde çiçekler açtırırsan, bahar oluverir hayatına, koklamaya doyamayacağın çiçekler sunar sana. Rüzgârlar estirir teninde, ağaçların yeşerir, dalların çiçeklenir; meyveler verdirir, yaşatırsan onu mutluluk bahçende. Yaz oluverir istersen kadın; sıcacık bakışları, samimi gülüşleri, güneş gibi yakar; aşkıyla kavurur seni.
Sonbahar oluverir kadın; üzersen, kırarsan, döküverir yapraklarını, gözyaşı akıtır sana, kapkaranlık olur için, gri bulutlar sarar etrafını, üşütür seni. Kış oluverir kadın, soğuktur ama senindir.
Hayatta tattığın bütün duyguların toplamıdır aslında anne olmak. şey...
