İnsanın en temel ihtiyacı, fark edilmek ve varlığının değer görmesidir… “Ben buradayım” demek anne karnında başlar ve “ben yokum artık” diyene kadar devam eder.
İnsan fark edilmek ister.
Düşünceleri ile fark edilmek…
Duyguları ile fark edilmek…
Ve fark edildiği hali ile değer görmek…
İnsan denen canlı, ancak duyulduğu kadar değerlidir. Duyulamayan, kendini değersiz hisseder. Duyulmamak, duygularda, düşüncelerde, konuşmada yalnızlık yaratır.
İnsan yalnızlaştırıldığı kadar değersizleşir…
12 yazarımızın öykülerinden oluşan seçkimizde, yaşamında “Bizi Kimse Duymamıştı” diyenlerin sesini duymak ve duyurmak istiyoruz. Söyleyecek sözü, dile getirecek düşüncesi olan hiç kimse vazgeçmesin. Bir gün mutlaka duyan çıkar.
Sizi duyuyoruz…
