Güneşin Gölgesinde Kalanlar, Mustafa Özbey’in 2014’ten beri kitaplaştırdığı anı, öykü, şiir türündeki yapıtlarından sonra çıkardığı ilk roman. Böyle olmakla birlikte yazarın, öteki türlerde edindiği ustalığı bu kitabına da aktardığını görüyoruz. Bu sayede roman, yalın bir dille ve akıcı bir hikâye anlatımıyla hemen dikkatleri üzerine çekiyor.
Romanın hemen başında Erzincan yöresinde yaşayan geniş bir ailenin üç kuşağıyla karşılaşıyoruz. Bir Anadolu gerçekliği olarak bu geniş ailenin büyük ve verimli topraklara sahip olmayışı, onları zorunlu olarak küçük parçalara ayırıyor. Yoksulluk nedeniyle bu büyük topluluğun üyeleri yurt içinde ve yurt dışında çeşitli yerlere göç ediyorlar.
Mustafa Özbey, akılcı bir karar vererek kalabalık kişi kadrosunun her birinin hikâyesini yazmak yerine büyük ailenin bir parçasına ve onun da bir üyesine odaklanıyor. Öteki roman kişilerinin de ortak yazgısı olan yoksulluk, yoksunluk, güç işlerde çalışma, kendini eğitme ve iş yaşamında başarılı olma gibi duraklar üzerinden bir gencin macerasını anlatıyor. Arzulandığı gibi sonuçlanmasa da aşkın da bu romanda önemli bir yeri var.
