Çimenliğe ulaştığında kapıya doğru gidemeyeceğini anlamıştı. Daha yarı yola ulaşamadan kendisine yetişirdi ve kapıyı açmak için güvenlik kodunu girecek zamanı yoktu. Kapana kısılmıştı...
Korkudan delirmiş bir halde gür bitkilerin arasından başını eğerek iskele ve teknelerin bulunduğu depoya doğru yöneldi. Bu onun tek şansıydı...
Alaycı bir şekilde "Şimdi elimdesin Luanne" dedi."Kayık deposu ya da bataklık bebeğim. Şimdi ne yapacaksın?"
Bataklı olmaz. Asla bataklık değil...
Bataklık ölümdü...
