Tarih insan zaman ve mekanı tasvir eder. Tarihçi bu tasvir ilminin gereklerine vakıf bir muhakkik. Kaynaklar bir dönemi tetkinin ilk ve vazgeçilmez kaynağıdır. Ancak tarihçi varlık olarak yaşanmış olanı nesnesi haline getirirken tahkik tasvir tahlil ve inşada mutlak objektif ve devrinin telakkilerinden tamamen vareste değildir. Bu bakımdan her telif devrine bağlı ve müverrihe göre muayyen bir izafiliği taşır.
Ortaçağ Türk Tarihi tek bir coğrafyanın tarihi olmadığından bu yaygın coğrafi konumlanış pek çok milletle teması beraberinde getirmiştir. Dolayısıyla kaynaklar çok değişik türlerde ve muhtelif dillerde oluşmuştur. Ortaçağ Türk Devletleri esas olarak Orta Asya İran Mısır Anadolu ve Hindistan coğrafyalarındaki Ortaçağ Türk Tarihi olarak tasnifi mümkündür. İşte İran sahasının en ehemmiyetli dönemlerinden birisini Safeviler devri teşkil eder.
Tarihe dair kurgusal izafiliğin ve tartışmaların alanı olan kritik dönemlerden birisi olan Safeviler devri siyasi sosyal ve kültürel bakımlardan dikkat çekici değişimlerin ve dönüşümlerin yaşandığı bir devirdir. Safevi devletinin tarih sahnesine zuhuru birçok açıdan önemli ve araştırmaya değer bir meseledir. Son dönemde dünyanın çözülmesi zor jeopolitik bilmeceleriyle işgaller savaş barış gözyaşı acı aşk ve aşkınlığıyla en çok tartışılan bölgesi olarak Ortadoğu kargaşanın parçalanmışlığın istikrarsızlığın otoriter rejimlerin zaman zaman terörün hüküm sürdüğü bir çalışma alanı şeklinde resmedilmektedir. Bu resmin en esrarengiz ülkelerinden biriyse şüphesiz İran'dır. Binlerce yıllık kültür ve medeniyet tarihiyle bölgesinin en önemli merkezlerinden biri olan İran devrim yaşayan ve dünyada kendine özgü bir rejim inşa etmeye çalışan yapısı yanında kültürü dini toplumu dili ve edebiyatıyla da bizlere gizemli olduğu kadar anlaşılması gerekli bir coğrafya olarak karşımıza çıkmaktadır.
