Bu kitapta yer alan “parantez içleri” tamamen günlük dil kullanımının bir ürünüdür. Gerçek veya hayalî yazım yanlışları ile hiçbir ilgisi yoktur. (Yazarın iç dünyasına yaptığı günlük yolculukların yine gündelik ‘bi’ şekilde kelimelere aktarılmasıdır. ‘Çokta’ şey etmemek gerek.) Az sempatiklik çok da göz çıkarmaz, bir şekilde hepimiz gerçeği biliyoruz.
"Yalnızlığın kor haline sarılmak da duygusal bir yakınlaşmadır kendinle. Ölüm döşeklerindeki insanların bile hiç bitmeyen isteklerine gebe oluyor hayat. Yakınlaşmadan uzak. Hüzünlenemiyorlar. Sevmek bu kadar basit bir iş olmamalıydı. İlk kim basit sevip de ayağa düşürdü sevmeyi!"
