|
Türkler, kendi kavim kökleriyle ilgili sözlü destan kültürünü uzun zamandır terk etmiş görünmekle birlikte çözülme ve dağılma riski gördükleri ender zamanlarda “kolektif” belleklerinde var olan “yeniden kurucu” metinlere müracaat etmesini bilmişlerdir, üstelik sözden yazıya geçmiş bir biçim kazandırarak…. Türklerin ve Türkçenin “Sibirya’dan Akdeniz’e” heybelerinde, terkilerinde veya belleklerinde “destan taşıma” olgusu, Türk milletinin varlığının ve sürekliliğinin teminatı olmuştur. |
