Rewşa gelê Kurd gelek xirab bû; di wan sal û rojan da. Tazî û birçîbûn, nexweşî, kuştin, zilm û zor, bûbû parçekî jîyana gel. Welat bûbû çar parçe. Sînor kiribûn nav biran. Dijmin di her çar parçan da gelê Kurd dişêland, diêşand, dukişt, welat talan dikir. Gundî û reçber, pale û karker, kesîb, reben û belengazên Kurd gîşt birçî û perîşan bû. Di malên xwe da ji bo ku nemirin pirrî caran parîyek nanê ce, garis, gilgil û lazût jî nedidîtin. Bi taybetî rewşa herêma Dêrsim gelek xirab bû. Lewra Dêrsim bi çar alîyan ve ketibû hundur çepera leşkerên Tirk, rê û dirb ji rûniştvanên Dêrsim ra hatibûn dadan.
