Üzülmem kimseye acımam
Düşerim düşenle beraber aynı çukura
Acısı hafifler belki orhanın
Atarım kendimi boşluğa
Yakalarım atlayanı havada
Aynı ocağa baş koyarım slyvia ile
Ya da yolun yarısını geçer geçmez
Dalarım derin derin düşünmeye beşiktaştakini
Bir dublede Cahit için içerim
Ne de olsa iki paralel acı kesilmezken
Birbirini götürür.
...
