Zekâtın amacı arınmak ve temizlenmektir. Bu emri yerine getiren Müslüman kendisine ait olmayan bir malı fakire ulaştırır. Bu eylemde o sadece bir aracıyken mülkün sahibi sadece Allah'tır. Zekât vermek kadar önemli olan kişinin mülkün sahibi olarak Allah'ı tanımasıdır. Zekât verirken insan mülkiyet duygusundan 'arınır' ve kendisini emanetçi olarak görür. Zekât vermeyi önceleyen bilgi insanın bütün malı ve mülkü hakkındaki genel tasavvurudur. Bu tasavvur insanın sahip olduğu her şeyi 'emanet' olarak görmesi demektir. Mülkün sahibi Allah ise mülk hakkında hüküm sadece O'nundur. İnsan sahip olduğunu zannettiği her şeyi 'emanet' olarak görürken maldan 'vererek' arınır. Binaenaleyh zekât; malı başkasına ait haklardan değil kişiyi vehimlerden ve boş iddialardan temizler.
Elinizdeki kitap İbn Arabî'nin Fütûhât-ı Mekkiyye'sinin 4. ve 5. cildinde yer alan 50- 52. Kısımlar ile 70. bölümü muhteva etmektedir. İbnü'l-Arabi bu kitabında zekâtla ilgili bütün hükümleri ele aldıktan sonra bu hükümlerin bâtınî-hakiki yorumlarını yapar.
