Düz değil evet... Sanki geometrik bir şekil gibi... Bazen en düzü yamuk, bazen en eğriyi sonsuza yolculuk eden bir düzlem gibi aktarmış yazar.
Sözden, sözün en özünden, yani sözün en anlamlısından, şiirden başlıyor. Özellikle son bölümde sessizlik çığlıkla iyice bütünleşiyor.
Diğer bölümleri de es geçmiyoruz değil mi?
