Uzun yıllar severek yaşadığı adaya on iki yıl sonra dönen Kemal’in gemi güvertesinde, unuttuğu buruk tatların ve kimi bu dünyadan göçmüş yaşlı dostlarının aklına gelen acılarını bir şekilde isimlerini yazarak yaşatma kaygısıyla bu kurgu roman, ortaya çıktı.
Kim bilir, kaleme dökülen sözcüklerle gözyaşlarını silmek isterken, geçmişiyle kucaklaşmayı da ummuş olabilir yazar.
Romanlar, duygusal gerçekliklerin insan yaşamlarında buldukları karşılık kadar okurlarını da kendi parçası yaparlar. Bizi kuşaklar arası bir yolculuğa çıkaran roman kahramanı, kendi varoluş mücadelesinin yanı sıra iç dünyasında bir zamanlar ardında hapsettiği bölük pörçük yaşamların izini sürerek kendi hesaplaşmasını da bu döngüde tamamlamak istemektedir.
İnsan yaşadığı toplumda bazen varlığını güçsüz hisseder. Bunun sebebi, çevresinin kırdığını düşündüğü özgüven kaybı, pekâlâ olabilir. Bu bir toplumsal psikolojiye dönmüşse çekip gitmek çoğunlukla akla kaçınılmaz bir çözüm gibi de gelir, böyle durumlarda.
Peki, bu kaçış geride bıraktıkları için daha büyük yıkım getirirse ne olur? Hatta ait olunan toplumun dışarıdan bakılınca güçlü gözüken bir üyesinin başına aynısı gelirse, o zaman neyle açıklanabilir?
İşte bu roman, kendi toplumundan sürgün edilen genç bir balıkçının kendi vicdanı ile sayısız hesaplaşmasına rağmen sihirli bir yüzüğün kim bilir bir lanete dönüşen gücünün roman kahramanı çevresinde verdiği olası zararların kuşaklar arası döngüsel etkisini ele alıyor, ana ve yan hikâyeleriyle de okuru eşsiz bir yolculuğa çıkarıyor.
