Güneş, yamacın ardından alçalmaya başlayalı çok olmuştu. Zeytin
ağacının gölgesi, çemberi aşmıştı. Üç kadının gölgeleri birbirine
karışmıştı. Enerjileri de bir sinerji oluşturup Dilem’in kalbine
dolmuştu. “Güneşin ışığı, zeytinin kokusu, kayının hayali ve bizim
enerjimiz sende, senden. Artık korkmana gerek yok. Köklerini ve
varoluşunu biliyorsun.”
Gizem Bulut, Zeytinin Gölgesinde bir çember etrafında topluyor
kahramanlarını. Kimi zaman Ayzıt ana kimi zaman Umay ana kimi
zaman da orman ruhu olan iyeler rehberlik yapıyor kahramanlara.
Gerçek ve gerçekdışının sınırlarının silikleştiği .ykülerde varoluş
sancıları, şamanik ögelerin yardımıyla anlatılıyor. Zeytin,
incir, kayın, ardıç, elma gibi ağaçlar mitoslardan günümüze
koruyuculuk, şifa, rehber olma görevlerini devam ettiriyor.
Zeytinin Gölgesinde ile doğanın kalbine, köklerimize, içsel
benliğimize doğru bir yolculuğa çıkıyoruz.
