“Bana nasıl deli olduğumu soruyorsunuz. Şöyle oldu: Bir gün, tanrılarım doğmadan çok önce, derin bir uykudan uyandım ve maskelerimin çalındığını fark ettim, yaşadığım her yedi hayat için kendi ellerimle yaptığım ve takındığım yedi maske de yoktu artık. Kalabalık sokaklarda bağıra çağıra maskesiz koştum durdum. “Hırsızlar, hırsızlar, lanet olası hırsızlar!” Kadınlar ve erkekler benimle alay ettiler, bazılarıysa benden korkup evlerine kaçtı. Pazar yerine geldiğimde, bir evin tepesinde duran delikanlının biri şöyle bağırdı: “O bir deli!”
Onu görmek için kafamı kaldırıp baktım. Güneş ilk defa çıplak yüzümden öptü beni. “Şükürler olsun! Maskelerimi çalan hırsızlara şükürler olsun!” İşte, böylece deli oldum.
* * *
Cibran, kendine karşı dürüst olan insanın, hakikatin peşinden koşarken özgür olduğuna inanır. Maskelerden kurtulmanın bedeli “deli”lik olsa da! Otuz dört kısa hikâyeden meydana gelen bu kitapta; Doğu bilgeliğini, Batı düşüncesiyle evrensel boyutta içselleştirmiştir. Cibran, maskelerinden arınmış bir delinin gözünden okuyucuya benzersiz bir toplum eleştirisi sunar.
